Preview van een van de boeken.

Beloofde preview:
Natuurlijk verloren we en na een pauzedrankje waren alle tafels leeg en met veel kabaal en gelach vonden Peter en ik onze volgende tafel. Bij Jody en Karin natuurlijk. Hoe ik dat volgende uur doorgekomen ben weet ik niet meer maar wel dat ik me belachelijk aangesteld heb. De ene blunder na de andere, ik moest honderd keer vragen wie er aan de beurt was, gooide de dobbelstenen herhaaldelijk op de grond en ga zo maar door. Peter begon me vragend aan te kijken die snapte er niets van, ik ook niet eigenlijk. En de hele tijd durfde ik Jody en Karin niet rechtstreeks aan te kijken.
Kortom een genante vertoning mijnerzijds. Ik kon mezelf wel voor mijn kop slaan. Ondertussen had ik al 3 wijntjes naar binnen gegooid van de zenuwen, dat helpt ook niet echt om er “cool” uit te zien. Eindelijk konden we van tafel af, blij dat dit spel uur erop zat. Ik was naar de keuken gevlucht waar Sybille hapjes klaar stond te maken, leunde tegen het aanrecht, en zuchtte diep.
‘Wat heb jij?, Peter zegt ook dat je ineens raar doet. Je vindt het toch niet erg dat ik Jo en Karin ook heb uitgenodigd?’ Syb kijkt me vragend aan.
‘Nee, natuurlijk niet, doe niet zo gek, stotterde ik. ‘En, vallen ze mee?’is Sybs vraag.
Terwijl ik antwoord ‘ ja natuurlijk, moet kunnen toch’ zie ik de keukendeur opengaan en Karin komt binnen. Karin, ongeveer 1.75 lang, stevig van postuur, kort bruin haar en ongelooflijk blauwe ogen. In deze kleine ruimte niet te ontwijken of te negeren Karin.
‘Jij komt op de geur van mijn lekkere hapjes af’ zegt Syb tegen Karin. ‘Op jouw kookkunst kom ik altijd af en op de rest trouwens ook’ flirt Karin. ‘Teaser, lacht Syb, blijf jij gezellig met Nina kletsen dan ga ik even wat schalen van binnen halen.’ En ze verdwijnt naar binnen.
Nee, nee, paniek, paniek. What the fuck doet Syb nu?
‘Hallo, zegt Karin, ging niet zo goed dat laatste spel hè?’
‘Nee, stamel ik, voel me niet zo lekker of zoiets.’ ‘Weet je het zeker Nina want ik had eigenlijk de indruk dat je door ons een beetje in de war bent’ Karin kijkt me indringend aan........