Gisteren was een dag van rouw wat mij betreft. Nina roert katterig in haar thee. Hoe komt het toch dat wij vertrouwen op anderen, kunnen wij zelf niet meer denken? Heeft een of ander virus (al dan niet aangemaakt door onze overheid) onze hersencellen verlamt zodat wij volgzaam knikken en meekijken hoe ......
Uiteindelijk werden we wakker en wilden we iets doen maar dat was niet de bedoeling. Hierdoor zou het probleem gigantisch escaleren en dus werd het opgelost.
Nu komt het grote schoonpraten. Deze keer ook bij onszelf?


A day or mourning yesterday, Nina sobs. How come we have trust in others, can't we think for ourselves anymore? We woke up and wanted to act but that wasn't supposed to happen. This would escalate the problem and so the problem was resolved.
Now comes the big clean talk This time also with ourselves?

Sorry Johannes !