Anouk goes follies but what are Nick and Nina doing tonight?

Anouk gaat naar de Max maar wat zouden Nick en Nina gaan doen vanavond?

Follies ! English and Nederlands

Verdorie,  weer een ladder in mijn kous.  Ik hoop dat ik nog een pakje kousen heb boven. Rood pakje, jarretels, high heels en de glitterjurk aan. Op naar de Big night in Maxfollies. We mogen blijven slapen gelukkig. Ik ben benieuwd wat de avond ons zal brengen. Kost een hoop maar is wel een perfecte afsluiting van dit jaar. Op naar het volgende !! Gekke dag vandaag. Ik heb ook een dartboard gekocht (kan ik eindelijk mijn pijlen weer gebruiken)en een nieuw kabeltje voor de Tomtom. Morgen nog wat nieuwjaarsvisites afwerken, heel gezellig allemaal. Als ik een kater heb doe ik wel een zonnebril op.
Happy new year to everybody!!  Nick, deze is voor jou !

Damn, another ladder in my stocking. I hope I still have a packet of stockings above. Red suit, suspenders, high heels and my glitter dress. On to the big night in Maxfollies. We booked an overnight arrangement in the follies.  I wonder what the night will bring. Costs a lot but it is a perfect end of this year. On to the next year! Crazy day today. I also bought a dartboard (I can finally use my arrows again) and a new cable for the Tomtom. I won't get lost now :) Tomorrow some New Year visits, all very nice.. If I have a hangover i  will wear my sunglasses, so no one will see.

Have a happy new year everybody !! Nick, this one is for you!!

 

Nina's coming out in vrouwencafe Marietje Rotterdam

Inbraak afhandeling. Stukje boek.

Nina zoekt haar verzekeringspapieren na.  Ze is bezig met de afhandeling van haar inbraak enige tijd geleden. Gisteren niets gedaan,  nergens tijd voor. Kwam door de drukte in de bloemenstal en natuurlijk de gruwelijke spannende partij van Michael.

Michael van Gerwen

http://www.rtl7darts.nl/video/24/ladbrokes-pdc-wk-2013/1621/reactie-van-michael-van-gerwen-na-zijn-wedstrijd-tegen-adrian-lewis

Ze verzucht; De afhandeling van de inbraak doet aan Nick denken. Hij hielp die dag om de sloten te repareren maar hij zei ook iets vreemds. Even in mijn boek nazoeken. Want het blijft maar dwars zitten.

 

De inbraak :

Ineens hoor ik iets, er loopt iemand om mijn kiosk heen. Mijn hart zit in mijn keel en ik blijf doodstil staan. Zou de vernieler terug gekomen zijn, had ik nou maar beter naar die agent geluisterd. Er wordt geklopt op het raam vlak voor me. Ik loop heel zachtjes achteruit tot ik de muur voel. Met mijn rug tegen de muur schuifel ik verder van het raam weg naar de uiterste hoek en ik hurk neer achter mijn bindtafel. Snel gris ik nog mijn bloemenschaar van de tafel en duik weer onder. Hallo, wie is daar, hoor ik een stem in de verte. Zou het misschien die agenten van de patrouillewagen zijn denk ik hoopvol maar ik vind het risico toch te groot om weer op te duiken. Afwachten nog maar tot ik zeker weet dat het geen criminelen zijn. ‘Nina ben jij binnen?’ Ineens herken ik de stem, ongelooflijk, het is Karin. ‘Ja, Karin ik kom er aan!’ roep ik terug en ren naar de deur. ‘Wat ben ik blij dat jij het bent wat doe jij hier ’s nachts?’

Karin kijkt me verbaasd aan om dit enthousiaste welkom. Ze zegt ‘Ik ben op weg naar mijn werk en ik dacht dat er iets bij je stalletje niet in orde was. Precies wist ik het niet maar ik voelde onraad.’
‘Nou dat klopt wel er is bij me ingebroken en veel is vernield en toen jij om mijn kiosk heen sloop dacht ik dat ze terug gekomen waren. Doodsbang was ik en nu ben ik zo blij dat jij er bent.’ Ik struikel over mijn woorden en nu pas merk ik dat ik nog steeds mijn snoeischaar in mijn hand heb en daar mee sta te zwaaien. Kennelijk ben ik toch wel heel erg bang geweest en terwijl ik me dit ineens realiseer barst ik in snikken uit. Karin komt snel naar me toe en houdt me stevig vast terwijl ze me sussend toespreekt. ‘Kom op meisje alles is nu voorbij.’ Karin wiegt me heen en weer. ‘Ik ben hier en laat niets met jou gebeuren hoor.’ Langzaam word ik rustiger en snik nog een beetje na. Karin trekt een stuk keukenrol van de houder en veegt daar heel teder mijn tranen mee weg. Ze kijkt me aan en weer is het als of de wereld stil staat. Haar aantrekkingskracht op mij is gigantisch. Onze blikken haken in elkaar vast en oneindig langzaam komen onze hoofden dichter bij elkaar tot onze lippen elkaar raken in een heerlijke kus die maar niet lijkt te eindigen. Als we elkaar uiteindelijk loslaten vraagt ze; ‘Heb je alles al genoteerd voor de aangifte en is alles al opgeruimd want anders wil ik je daarbij wel helpen.’ ‘Nee, ik heb alles al gedaan en geruimd maar ik moet straks wel als een speer naar de veiling omdat ik nu geen handel meer heb voor mijn klanten.’ Blozend kijk ik Karin aan, grijp haar hand vast en zeg ‘Maar bedankt voor je steun toch.’  ‘Heb je dan nog wel tijd om op in de stationsrestauratie nog even een kop koffie te gaan drinken?’ vraagt Karin. ‘Is die al open dan?’ Ik kijk op mijn horloge en zie dat het inmiddels al kwart voor zeven is. ‘Time flies when you’re having fun, verzucht ik, maar die tijd die maak ik wel voor jou Karin.’ Samen met Karin maak ik provisorisch het hangslot vast en daarbij raken onze handen elkaar. Iedere keer voel ik een klein stroomstootje. Steels kijk ik haar aan en ik zie dat zij ook iets voelt. Voorzichtig lachen we tegen elkaar. Als we richting het station lopen legt Karin haar arm over mijn schouder, heerlijk is dat, ik voel me beschermd. Je zou in dit geval toch bijna blij worden als er bij je ingebroken wordt.
In de stationsrestauratie is het licht en warm en Karin besteld twee cappuccino’s en twee saucijzenbroodjes. ‘Ik heb echt geen honger’ zeg ik tegen Karin. ‘Eet nou maar want als je straks naar de veiling moet en daarna je handel nog verder in orde moet maken dan zal de lunch er ook wel bij inschieten. Dan val je flauw en moet ik van mijn werk komen om je wakker te kussen.’ Terwijl ze dit zegt lacht ze erbij en kijkt me flirtend aan. We vergeten de tijd, eten, lachen en nemen nog een cappuccino. ‘Nina, nu moet ik echt naar mijn werk en jij moet naar de veiling bloemetjes kopen.’ We springen beiden op en haasten ons naar het perron vanwaar Karins trein gaat. Net op tijd, hij rijdt het station binnen. Vlak voor ze instapt, trekt ze me naar zich toe en zoent me. Met een hese stem vraagt ze me daarna in mijn oor ‘Zie ik je zaterdagavond in marietje?’ ‘Ja, ja’ juich ik bijna. De fluit gaat en ze springt op de treeplank.
Met een grote zwaai verdwijnt ze in de trein en laat mij blij en verward achter.

 

Op de veiling krijg ik zowaar mooie handel te pakken en nadat ik het inbraak verhaal, niet het hele verhaal natuurlijk, had verteld kreeg ik het beste van het beste voor een eerlijke prijs.
De leverancier van folie en papierwaren gaf mij gratis wat spullen mee die over waren van een bestelling en afgeladen en goedgehumeurd stap ik weer in mijn auto.
De hele verdere dag moet ik aan mijn klanten keer op keer het hele verhaal vertellen. Je ziet toch de braaksporen aan mijn voorpui en binnen zijn er ook duidelijke veranderingen. Mijn papierrolhouder is uit zijn scharnieren gerukt en staat nu vast met een paar marktklemmen en sommige bloemenposter zijn gescheurd. Ik heb nog geen tijd gehad alles te vervangen en weer vast te zetten.  De aaah’s en oooh’s zijn niet te tellen en iedereen heeft op zijn beurt ook weer een verhaal van een inbraak in hun eigen huis of die van een tante of een oom.  En het ene verhaal is nog een sterker verhaal dan het andere. Het lijkt wel of ze tegen elkaar opbieden. De een heeft een nog griezeliger verhaal dan de ander. In ieder geval ben ik blij dat mijn inbraak niet zo’n drama verhaal was. Mijn omzet is hoger dan normaal, iedereen uit de buurt wil natuurlijk de smeuïge details horen en dan nemen ze uit gene een bosje bloemen of een plantje mee. Ik heb meer en betere handel dan anders en ik heb er ook nog een afspraakje met een leuke, spannende vrouw aan over gehouden.  Het is al tegen vieren als ik met een mok koffie een beetje op adem kan komen. Karin heeft gelijk gekregen. Voor een lunch heb ik inderdaad geen tijd gehad en zonder dat saucijzenbroodje had ik allang een appelflauwte van de honger gehad. Gelukkig heeft de inbreker niet aan mijn rol volkorenkaakjes gezeten en genietend van het momentje rust neem ik een hap uit mijn kaakje. Het laatste anderhalf uur ben ik druk met nog een paar late klanten, het opruimen en alvast wat boeketten maken voor de volgende ochtend.

Pas na vijf uur kan ik mijn broertje opbellen. ‘He, broer heb je even tijd voor mij?’ vraag ik Nick door de telefoon. ‘Kan je even langskomen om mijn nieuwe slot vast te zetten, neem je boormachine mee.’ Nick zegt gewoon, ‘Ik kom er aan Nina, geef me een half uurtje.’ Nick, mijn broer van 24 jaar, is altijd zo. Nooit moeilijke vragen, hij komt er gewoon aan. Daarom houd ik zoveel van hem. Het was altijd al Nina en Nick. Waar Nick was daar was Nina ook. Dat was met onze oudere zus wel anders. Over haar wordt weinig gesproken in de familie, zij is het spreekwoordelijke zwarte schaap. Wat ze fout doet weet ik niet precies maar het schijnt iets met een extreme levensstijl en het daarbij horende uitgaansgedrag te maken te hebben. Mijn moeder hult zichzelf in stilzwijgen zodra haar naam in het gesprek opduikt.

Ik zet alvast de waterkoker aan, hij is gek op dropthee of hoe dat spul ook mag heten. Binnen 20 minuten zitten we samen aan de thee en ik vertel voor de dertigste keer vandaag het inbraakverhaal. ‘Zo, zegt Nick, dat is niet zo mooi, heb je al aangifte gedaan?’ ‘Nee, maar dat ga ik straks via internet doen, ik ben te moe om nu nog naar het politiebureau te gaan. Het was me het dagje wel en vooral een lang dagje’ gaap ik. ‘Je gaat toch wel een soort van beveiliging aanschaffen Nina? Bij het installeren wil ik je eigenlijk wel helpen. Er is er een met een sms alarm. Zogauw er ingebroken wordt krijg je een sms daarover maar je kunt hem ook naar de politie laten versturen.’ Nick kijkt me doodernstig aan en gaat verder. ‘Ik wil niet dat jijzelf gevaar loopt zus. Dit was gewoon een te groot risico dat je gelopen hebt, voortaan bel je mij mijn bed maar uit.’ ‘Maar Nick, ik had juist geluk dat er net een vriendin van me langs kwam. Zij heeft me goed opgevangen en geholpen.’ ‘Nina, ik vind het juist raar dat er net op dat moment van de nacht iemand langs kwam. Dat is toch vreemd of ben ik nou zo gek?’
‘Hoe bedoel je dat Nick, ze ging gewoon naar haar werk en ze zag of hoorde iets raars in mijn kiosk.’ Ik kijk hem vragend en vertwijfeld aan. Wat bedoelt hij daar nou mee? ‘Ja, ik weet het niet hoor Nina. Het komt ook doordat we zulke rare dingen over jou horen. Dan ga je toch aan bepaalde dingen twijfelen. Eén moeilijke zus is voldoende, voegt hij er streng aan toe.’  Geschrokken zeg ik ‘Rare dingen over mij, hoe bedoel je dat Nick?’
‘Nou gewoon, rare dingen, ik wil het er liever niet over hebben.’ Nick kijkt van me weg en loopt naar de waterkoker. ‘Nick, je hebt a gezegd, zeg nou ook b alsjeblieft.’ Maar hij blijft mijn blik ontwijken. ‘Je moet maar met Mam praten Nina, die weet er meer van dan ik. Zal ik dat slot iets hoger vastzetten? Dat stuk hout waar hij eerst hing is helemaal ontzet.’ Ik merk aan hem dat hij niet meer op ons vorige onderwerp terug wil komen. Hij maakt zijn werk af, we praten nog wat over zijn nieuwe vriendin en onze werkzaamheden en drinken nog een colaatje. Vlak voordat hij weggaat, draait hij zich naar me om en zegt met klem ‘Nina ga met mam praten, ze zit ergens mee, wel doen hoor!’

Nadat hij weg is loop ik in gedachten naar mijn auto. Daar heb je de poppetjes al aan het dansen. Wat zou mam gehoord hebben over mij? Ik kan het natuurlijk bijna wel raden. Stom dat ik niet eerder met Mam gesproken heb. Nu wordt het natuurlijk een heel beladen ding. Maar misschien valt het wel mee en gaat het helemaal daar niet over. Even afwachten maar. Ik neem me voor om morgen even naar huis te bellen. Nu ben ik veel te moe na zo’n lange en bewogen dag. Voor het gesprek wat me te wachten staat wil ik wel goed uitgerust zijn.

Thuis gekomen druk ik nog even de computer aan, ik gooi een maaltijd in de magnetron en ik trek lekker mijn huispak aan. He, Jacky is op de chat. Ik type,< lang niet gesproken, hoe is het met je Jacky?>, in en wacht op het antwoord.

<He Nina, back in town? What’s happening babe?>, krijg ik al snel als antwoord terug van Jacky
En voor de een en dertigste keer geef ik mijn gekuiste versie van het inbraakverhaal prijs.

 

 hhmmmmm, toch vreemd, Nick's opmerking! Ik frons mijn voorhoofd.

 

Speciaal (een kort stukje) voor een vriendin van mij uit "the good old days" Zij komt in dit stukje van mijn boek "Nina's coming out in vrouwencafe Marietje"voor.

‘Heb jij nog iets voor de weetjes?’  Ik draai me om naar Agaath. Ze is bezig met het herstellen van de toiletdeur. Joyce was kwaad, jaloers en gefrustreerd geworden omdat haar vriendin totaal geen aandacht aan haar schonk en gewoon met haar vriendinnen lekker aan het dollen was. Uit woede had ze de toiletdeur een stomp gegeven en nu moet Agaath de voorplaat vervangen. Het had erger gekund, ze had haar vriendin een schop of een knal kunnen geven. Maar het blijft toch raar en het meest vreemde is dat de dame in kwestie politieagente van beroep is. Maar oké, een deur is te vervangen. Agaath zegt  ‘Ja, ik weet iets. Zet er maar in dat Joyce de toiletdeur in marietje vernield heeft.’ ‘ Nee, ik zwaai met mijn potlood in Agaath richting, dat kan niet. Het moet kritisch positief of informatief zijn.’ Agaath zegt weer ‘Maar het mag ook een beetje treiterig zijn.’ ‘Ja natuurlijk, maar het vernielen van een toiletdeur hoort er toch echt niet in.  Ik denk dat ik ook de roze kermis er in zet.’ Ik kauw op mijn potlood.’ Ik heb acht weetjes op het moment, een beetje karig.’ ‘ Wat heb je dan al? Ik neem koffie, wil jij ook?’  ‘Ja, doe maar. Verzin nou eens iets.’ Ik zucht maar krijg ineens een ingeving. ‘Oh, ik weet al iets.’ Agaath zet de koffie neer. ‘Hier is de koffie, wat weet je dan nog?’ Ze buigt zich nieuwsgierig over het kladje. 

‘Gisteren op het terras werd Mindy toch met stoel, parasol en haar hele hebben en houden over het terras gesleurd?’ ‘Ja, goed idee, die kan er in. Mijn potlood vliegt over het papier. Hoe zet je dat nu in het kort neer. “Weten jullie dat Helen’s hond een eigen sleepdienst begonnen is?
Of  “Weten jullie dat Mindy op zoek is naar knie en elleboogbeschermers?’
Die avond  hadden ze met zijn allen rond de vuurkorf op het terras gezeten. Heel gezellig allemaal. Helen, vriendin Margaret en natuurlijk hond Indira kwamen er later op de avond ook nog gezellig bij. Mindy zat er al een tijdje.
Helen heeft haar hond Indira in het park bij de euromast gevonden. Het heeft veel tijd, moeite en geld gekost om de hond weer lekker op de rails te krijgen. Maar het was het dubbel en dwars waard. Indira is een schat van een hond en op de koop toe nog mooi ook. Het is een herder met een dikke vacht van lange haren, donkerbruine grote ogen, aanhankelijk van karakter maar helaas luistert ze voor geen meter.
Ook Mindy is gek op Indira en had de riem van de hond om haar pols gedraaid. Helaas voor haar was dit niet zo’n slim plan. Indira lag lekker onder de stoel van Mindy tot op het moment dat Indira een hondje zag aan de andere kant van het plein. Als een speer ging Indira er van door met in haar kielzog Mindy. Mindy is een ontzettend dun meisje en haar gewicht is geen belemmering voor Indira. Het terras stond in rep en roer,  er werd achter Indira en Mindy aangerend en anderen waren de resten van het terras bij elkaar aan het rapen. Stoelen waren omgegaan, weggevaagd door de over de grond slepende Mindy. Parasols lagen 5 meter verderop op het fietspad en de vuurkorf lag op zijn kant. Helen was driftig naar Indy aan het roepen, zonder resultaat uiteraard. Het moet voor de andere terrassen aan weerszijden van ons een ontzettend komisch gezicht geweest zijn. Wederom zijn we de risee van het plein. Sinds wij ons op het Noordplein gevestigd hebben zijn volgens ons de omzetten van de “buur” terrassen enorm gestegen.
Van enkele cafés is zelfs de situering van het terras gewijzigd sinds wij er zijn. De opstelling van de stoelen en tafels zijn op marietje gericht. Rare lui, die hetero’s.
Maar ons helpen in deze chaos, ho maar. Op de helft van het plein gaf Indira het op en konden we Mindy oprapen.  Gelukkig zonder gebroken botten maar wel gehavend met allerlei schaafwonden. ‘Misschien is dit iets, let op !’ Hannie tilt haar potlood hoog op,
 ‘Aan de slepende relatie tussen Mindy en Indira kwam gisteravond een abrupt eind’
 ‘Ja, beaamt Agaath, die uitspraak vind ik leuker dan die anderen. Beetje geheimzinnig ook.’

Nina's christmas feelings Eng + Ned.

Vandaag lekker ruimen en dan volgende week ruimte voor nieuwe voorraad in mijn bloemenstal. Ik ga mijn kerstgroen opmaken. Ik maak er nieuwjaarsgeschenken van. Wat flessen wijn, noten en mooie rode bloemen, misschien amaryllus erin. Altijd leuk om cadeau te geven als je ergens de oudejaarsavond doorbrengt. Oudejaarsavond lekker feesten in Marietjes, kerstavond was ook zo leuk. Lekkere muziek, niet knetterdruk maar gewoon gezellig druk. Lekker geflirt met een van de nieuwe meiden. Laat Jacky het maar niet horen, giechelt ze in zichzelf. Jacky heeft nog steeds hoop dat ze een stelletje worden. Maar eerst wil ze zelf nog een beetje rondstruinen en spelen natuurlijk En daar is ook nog altijd Karin. De grote afwezige voor dit moment. Ook de gevoelens voor Karin moet ze nog een plaatsje geven. Maar, first things first, eerst haar broodwinning regelen. Ze springt op met nieuwe energie en gaat vol vertrouwen de dag tegemoet.

Today I clean up and make room for new stock in my flower stall. I'll use all my greens to make New Year's gifts. What bottles of wine, nuts and beautiful red flowers, maybe Amaryllus in it. Always fun to give away as you spend New Year's Eve somewhere. New Year's Eve celebrations in Marietjes was so nice!, eve was so much fun. Good music, pleasantly busy bur not crowded. Nice flirting with one of the new girls. I hope Jacky doesn''t hear, she giggles to herself. Jacky has still hope they will become a couple. But first, she will enjoy her new found way of life and play a little. And of course there is still Karin. The most notable absentee for the moment. She has to explore her feelings for Karin. But, first things first. She jumps up with new energy and confidence for the coming day.

 

Aankondiging/Announcement

Binnenkort online te lezen.

Soon online, Marietjes Bar- Women only

Binnenkort online te lezen.

Anouk glimlacht. Wat heeft ze genoten van haar cadeau's. Het cadeau van mijn liefste heb ik al op kerstavond gekregen. Het was niet geschikt om bij het familiediner te krijgen.We hebben er veel plezier mee (en om) gehad, al bijna 2 dagen lang! Ik grinnik. Het zou misschien een stukje van mijn geheim vrijgeven en dat ben ik helemaal niet van plan.


Anouk smiles. How she enjoyed her presents. The present of my lover i got on christmas eve. It was not suitable to be given during our family christmas diner. We had a lot of fun with it, for two days in a row now! I giggle.  Given at the family christmas diner it would most likely reveal a piece of my personal secret. And thats going to happen, not if i can do something about it.

writing competition translation

cliffhanger
My cheeks were stone cold, i closed the cabin door behind me. I heard Eline calling 'Don't you
dare to leave me here, you basterd"
The sound of breaking glass and than total silence. I fixed my ski's and started to descent the
mountain. Had to go to the airport in Crans Montana as fast as possible. If Eline spoke the
truth was this my only change to prevent that things went horribly wrong.  The snow was
pouring down rapidly, i was hoping that this wouldn't effect the flights from the airport.
Suddenly I felt the snow sliding under me. Before I knew it I rolled down. With me was a ton of
extra snow with it. "
My story :
Like a blanket encloses the snow mass me, the panic strikes. I struggle my way through the
snow layers but i reach the opposite result. More and more I am embraced by the snow. The
panic hits me, I feel I lose my orientation and finally I lose consciousness. Somewhere I hear
or feel something? With difficulty I open my eyes. The realization that I lie beneath the snow
strikes me again like a sledgehammer. But now I look very attentively to a light above me, it
moves. There is hope for me, I think there is someone there.
Now i see a movement in the snow, there is someone scooping the snow away. My savior,
great, my heart swells when I see his snowy face. From him I hear that I probably have been
lying about 6 hours under the snow . Eline seems to have called Sion to stop me. That's why
the ball has started rolling and rescue teams went looking for me. Fortunately, one of the
rescuers thought off a telephone tracing. GPS is often found in smart phones and especially in
these. You can set a precise location tracking execution. If you are not able to make calls
tracing is an option. I shake my head when I realize that Eline is partly responsible for my
salvation. No way I want to thank her for that, she has destroyed my whole life. I introduce
myself to my savior "Nick, pleasant to meet you and you really don't know how pleasant"
"Cool phone Nick, as we will soon get out of here I want to look at it more closely. It saved
your life.  By the way, my name is Ferdy '. Ferdy pulls me further out the snow blanket, into
the light and I am stretching my muscles. Fortunately, everything still works. "What were you
doing here, middle of fucking nowhere? There is absolutely no slope and even the inhabitants
of this area are certainly not goping to sky on this side. "With this question he puts me right
back into the present. "How can we get out of here as soon as possible and towards an
airport?" I almost feel the rushing of my re-found energy in the air around us. Ferdy looks at
me oddly. "Please, first recover your energy dude! Moreover, you should go to a hospital to be
checked ' Ferdy, I know I sound ungrateful but a few hours my life is over. I have absolutely
got to go to an airfield otherwise my situation is hopeless."
Desperately I look at him and luckily I see he realizes that I am utterly serious. Ferdy gives me
my ski poles and says "Come on, it will not be easy but we will make an attempt to get out of
here. Even for me it will not be easy. Stay in my tracks "On the fresh snow we whiz to the
unknown. After half an hour uninterrupted skying, Ferdy stops abruptly. Donnerwetter. I hear
him muttering to himself. He turns to me and I see the desperation in his eyes. Nick, I do not
know anymore, the avalanche has changed everything. All my landmarks have disappeared. You
salvation will take a little longer than usual. I feel desperate. The only thing I dont have is
time. Then ít hits me like a bomb. "Ferdy, I have a card reader on my phone, would that be
handy?" "Aber Naturlich, come on with that thing." Eagerly he goes to work, I show him how
using the apps . "Super, why doesn't have our brigade this great phone?" Here we go again and
this time in the right direction. It is not long before we see some houses in the distance and
when we get closer I see the rescue shelter. When we arrived we rush to remove the skies. We
run to the jeep, step in and Ferdy rushes towards the airport of Crans Montana. The other
members of the rescue team are very surprised to see us leave in such a hurry.  Ferdy shakes
his head in disbelief and said, "Such a rescue like this, I have never experienced,  what is
really going on? Would you tell me please. "
"My story is terrible and long Ferdy but I'm glad I can share it with someone. My job is affiliate
marketer, if you want to do a good job then you often attend seminars of the professionals in
the industry. So I travel around the world to collect all the information I can get. During my
London trip I met someone . Long ago i have been incredibly in love with her and actually i still
am. Due to circumstances I lost her then and now I am so glad I found her again. After i left
her I never had a girlfriend, some friendships, yes, but not the one and only. I had already
gave up to find my true love and lived to work. But now everything is different. She was in the
hotel where I was staying and when we saw each other we both knew that this meeting was
predestined. Never have I been so in love, so hopelessly lost but very happy. But of course
there is a problem, she's engaged to be marrief tomorrow ..... "Suddenly i realize that the
wedding will take place today. Through the hours that I was unconscious i have lost a lot of
time. I feel desperate. "What time is it now?" I ask Ferdy. "I talked to her and we agreed to
meet at the airport 12 o'clock sharp today. Thus we had both this reflection period to see if
this is really what we both want. For me it wasn't necessary, I'm quite sure I want her. Now
and forever. "
Ferdy looks at me intently. "Why then were you on top of that mountain, that's asking for
trouble?" "Because of Eline" Sorry I bow my head. 'Eline is my personal assistant, she told me
that Anna did not intend to blow off her marriage. Last Thursday she came to me with the
announcement in the newspaper of the marriage of Anna and Jeff. I was desolate, depressed
and she immediately took me to flee to Switzerland. She has rented that house on that
mountain. Actually I couldn't care less. My life was over, I was betrayed by my love.
Sad, very sad. Until there came a message from Anna. She misses me and could not wait until
our meeting Saturday, 12 o'clock. At the end of the message she hoped that we would never
leave each other again and our marriage would be everlasting. But all that would be confirmed
by my arrival at the airport. "The desperation hits me again" Ferdy gives me the phone, he still
had him in his pocket for the navigation oo the mountain. "So it was a miscommunication'? he
asks. The anger flared again through me "No, certainly not. It was Eline, she is in love with
me. She has manipulated the whole thing and destroyed our lives "Meanwhile I try if the phone
is working, after the avalanche this will not be easy I guess. Incredibly, all functions still work.
I check the time and i see to my disappointment that it is exactly 12:00. At this time I had to
close Anna in my arms.
Too late ................... how disappointed she would be. I can't call her now anymore.
Depressed I let my head and suddenly I hear a beep coming from my phone. There comes a
reminder inside but I don't want to open it,'m too depressed. "Give me," says Ferdy strict. He
opens the message and starts laughing and hit me on my shoulder. "Call, man, you've got an
hour and if you don't call i will!"
I look at him in disbelief, grab the phone from him and read the message quickly. A reminder of
a time difference! I press my fast track to Anna, she pick's up immediately. "Anna, Anna, I
have to call, i can't fly. But i'll be with as soon as the airport will open again. "I hear her
calling my name over the phone. "Yes darling, I miss you too! During the trip to the airport, I
was hit by an avalanche, rescued by the rescueteam of Crans Montana and a little help of my
phone.  Long story. I take a breath and ask: Will you marry me? ""Yes, yes, yes, I'm waiting
for you!" Anna is screaming to me and i hear the emotion in her voice. Intensely happy we
arrive at the parking lot of the airport. Ferdy and I embrace each other and after hitting
shoulders and congratulated and thanked over and over again I say Ferdy Ferdy, today I was
rescued four times, once by you and three times by my phone. I personally make sure that you
and the entire rescueteam have these phones to your disposal as soon as possible And you are
invited to our wedding. "With a nod to Ferdy I walk away, my new life awaits.

Schrijfwedstrijd meegedaan, had zo een deel van het verhaal van Nick kunnen zijn. Nou ja, we weten in ieder geval waar hij is nu. :) Zou het mogelijk zijn dat de zoektocht ten einde is?.

Zie de tekst de onderaan de pagina voor het eindresultaat.

 

 

 

I have made a short story in a writing competition here in Holland, it could have been a part of Nick's story (trilogy character) At least now we know where he is. :)  Is it possible that the search has ended?  I have published the story in Dutch, tomorrow follows the translation in English.

 

 

 

De cliffhanger is :

Mijn wangen stonden strak van de kou toen ik de deur van de berghut achter me dichttrok. Uit de hut hoorde ik Eline roepen: "Waag het niet om me hier alleen achter te laten, schoft!" Er klonk het geluid van brekend glas, en toen werd het stil. Ik bond mijn ski's om en begon aan de afdaling. Even later zag ik Crans Montana liggen en daar beneden lag Sion met het kleine vliegveldje, mijn bestemming. Daar moest ik zo snel mogelijk naar toe. Zonder twijfel stortte ik me van de met rotsen bezaaide helling. Als Eline de waarheid had gesproken, was dit mijn enige kans om te voorkomen dat alles gruwelijk fout zou gaan. Ik keek op en zag dat alle hoop verloren was. Het vliegveld bleek dicht, de startbaan bedekt met een dikke laag sneeuw.

Opeens voelde ik de sneeuw onder me schuiven. Voor ik het wist rolde ik naar beneden. Met mij kwam een ton extra sneeuw mee.’

 

Als een deken omsluit de sneeuwmassa mij, de paniek slaat toe. Ik worstel me door de sneeuwlagen heen en eigenlijk bereik ik hierdoor het tegendeel. Meer en meer word ik omarmd door de sneeuw. Door de paniek kan ik niet helder denk, ik voel dat ik mijn oriëntatie kwijt raak en uiteindelijk verlies ik het bewustzijn. Ergens iets hoor ik, voel ik? Met moeite krijg ik mijn ogen open. Het besef dat ik onder de sneeuw lig slaat weer toe als een moker. Maar nu heel opmerkzaam kijk ik naar een lichtje boven mij, het beweegt. Er is weer hoop voor mij, volgens mij is daar iemand. Ook zie ik nu een beweging in de sneeuw, er is iemand aan het scheppen. Mijn redder, geweldig, mijn hart zwelt op als ik zijn besneeuwde gezicht zie. Van hem hoor ik dat ik vermoedelijk al zo'n 6 uur onder de sneeuw lig. Zij hebben mij kunnen traceren door via de fabrikant van mijn telefoon mijn locatie te bepalen. Eline schijnt gebeld te hebben met Sion om mij tegen te houden. Vandaar dat het balletje is gaan rollen en reddingsploegen naar mij op zoek gegaan zijn. En gelukkig heeft een van de reddingswerkers aan een telefonische opsporing gedacht. GPS zit vaak in smart phones en zeker in deze.  Je kunt hiermee een nauwkeurige locatietracking uitvoeren.   Als je niet in staat bent om zelf te bellen is traceren dan een optie. Ik schud mijn hoofd als ik besef dat Eline deels verantwoordelijk is voor mijn redding. No way dat ik haar daarvoor wil bedanken, zij is nu net diegene die mijn hele leven verwoest heeft. Ik stel me voor aan mijn redder  'Nick, aangenaam en je wilt echt niet weten hoe aangenaam?' 'Gaaf telefoontje Nick, als we straks hier weg zijn wil ik hem eens nader bekijken. By the way, mijn naam is Ferdy'. Ferdy trekt me verder de sneeuwdeken uit en ik rek en strek mijn spieren. Gelukkig, alles werkt nog. 'Wat deed je hier eigenlijk, middle in the fucking nowhere? Hier is absoluut geen skipiste en zelfs de bewoners van dit gebied gaan beslist deze kant niet op.' Met deze vraag zet hij me onmiddellijk terug in het heden. 'Hoe kunnen we hier zo snel mogelijk wegkomen en richting een vliegveld?' Bijna voel je het bruisen van mijn opnieuw gevonden energie in de lucht om ons heen. Ferdy kijkt me bevreemd aan. 'Zou je eerst niet eens wat bijkomen? Bovendien moet je naar een ziekenhuis om nagekeken te worden’ 'Ferdy, ik weet dat ik ondankbaar klink maar over een paar uur is mijn leven voorbij. Ik moet absoluut naar een vliegveld anders is mijn situatie hopeloos.'  Wanhopig kijk ik hem aan en gelukkig zie ik dat het bij hem doordringt dat het mij volkomen ernst is.  Ferdy geeft mij mijn skistokken zegt  'Kom, het zal niet makkelijk worden maar we gaan een poging ondernemen om hier weg te komen. Zelfs voor mij zal het niet meevallen. Blijf in mijn sporen'  Over de verse sneeuw suizen we het onbekende tegemoet. Na een half uurtje ononderbroken doorgegaan te zijn, stopt Ferdy abrupt. Donnerwetter hoor ik hem in zichzelf mompelen. Hij draait zich naar mij om en ik zie de wanhoop in zijn ogen. Nick, ik weet het ook niet meer, door de lawine is alles veranderd. Al mijn herkenningspunten zijn verdwenen. Je redding gaat iets langer duren dan normaal. De wanhoop slaat bij mij toe. Het enige dat ik niet heb is tijd. Dan slaat het bij mij in als een bom. 'Ferdy, ik heb een kaartlezer op mijn telefoon, heb je daar iets aan?'  'Aber naturlich, kom op met dat ding'. Gretig gaat hij aan de slag, ik laat hem zien hoe hij via de apps naar de correcte functie gaat. 'Super, waarom heeft onze brigade deze telefoon niet?'  Daar gaan we weer en deze keer in de goede richting. Het duurt niet lang of we zien in de verte wat huizen en dichterbij gekomen zie ik ook het gebouw van de reddingsbrigade. Daar aangekomen haasten we om ons van de skipakken te verlossen. We rennen naar de jeep, stappen in en Ferdy rijdt richting de luchthaven van Crans Montana. De andere leden van de reddingsbrigade kijken ons verbaasd na. Hij schudt zijn hoofd in ongeloof en zegt 'Zo'n redding als dit heb ik nog nooit meegemaakt, wat is er eigenlijk aan de hand? Wil je mij dat vertellen alsjeblieft.'

'Mijn verhaal is vreselijk en lang Ferdy maar ik ben blij dat ik het met iemand kan delen. Mijn vak is affiliate marketeer, als je die functie goed wil doen dan moet je vaak seminars bijwonen van de vaklui in die branche. Dus ik reis de hele wereld rond om alle informatie te verzamelen die ik maar kan krijgen. Tijdens mijn Londen tripje heb ik iemand ontmoet waar ik lang geleden ongelooflijk verliefd op ben geweest en eigenlijk ben ik dat steeds gebleven. Door omstandigheden ben ik haar destijds kwijt geraakt en ik ben zo blij dat ik haar weer gevonden heb. Na haar heb ik nooit meer een vaste vriendin gehad, losse flodders wel ja maar niet the one and only. De hoop had ik al opgegeven, ik leef voor mijn werk. Maar nu is alles anders geworden. Zij was in het hotel waar ik verbleef en op het moment dat wij elkaar zagen wisten we beiden dat deze ontmoeting voorbestemd was. Nog nooit ben ik zo van slag, zo verliefd, zo hopeloos verloren maar heel gelukkig geweest. Maar natuurlijk is er een probleem, zij is verloofd en gaat morgen.....' Ik schrik terwijl ik me realiseer dat de trouwerij vandaag al gaat plaatsvinden. Door de uren dat ik bewusteloos was is er natuurlijk veel tijd verloren gegaan. De moed zakt me in de schoenen. 'Hoe laat is het nu?' vraag ik Ferdy. 'Ik heb met haar op de luchthaven van Londen afgesproken om 12 uur precies vandaag'.  Op dat moment gaat zij haar huwelijk afblazen, hierdoor hadden we beiden bedenktijd of te bekijken of dit wel echt is wat we willen. Voor mij was het niet nodig geweest, ik ben heel zeker dat ik haar wil. Voor nu en altijd'. Ferdy kijkt me indringend aan. 'Waarom zat je dan boven op die berg, dat is toch vragen om problemen?'  'Door Eline' Droevig laat ik mijn hoofd hangen. 'Eline is mijn personal assistent, zij heeft mij verteld dat Anna helemaal niet van plan is haar huwelijk af te blazen. Afgelopen donderdag kwam ze aan met de aankondiging uit de krant van het huwelijk van Anna en Jeff. Ik was troosteloos, depressief en ze heeft me direct meegenomen op de vlucht naar Zwitserland. Zij heeft dat huisje gehuurd op die berg. Eigenlijk heb ik me verder nergens mee bemoeid en alles maar over me heen laten komen. Mijn leven was voorbij, ik was verraden door mijn liefste. Zo zag ik dat. Tot er een berichtje kwam van Anna. Ze mistte me en kon niet wachten tot het zaterdag 12 uur was. Aan het eind van het berichtje stond nog de opmerking dat ze hoopte dat ik zeker was betreffende ons maar dat dit bevestigd zou worden door mijn komst op de luchthaven.' De wanhoop slaat weer toe bij mij. Ferdy geeft mij de telefoon, hij had hem nog in zijn zak vanwege de navigatie. 'Dus het was een communicatiestoornis eigenlijk'? vraagt hij nog.  De woede vlamt weer door mij heen 'Nee, zeker niet. Het was Eline, blijkt dat ze al een jaar verliefd op mij is. Zij heeft de boel gemanipuleerd en ons leven totaal verwoest' Ondertussen probeer ik of ik telefoon nog aan de gang kan krijgen, na al dat lawinegeweld zal dit niet meevallen denk ik. Ongelooflijk, alle functies doen het nog. Ik check de tijd en ik zie tot mijn ontsteltenis dat het precies 12:00 uur is. Op dit tijdstip had ik Anna in mijn armen moeten sluiten. Te laat...................wat moet ze teleurgesteld zijn. Ik kan niet eens meer met goed fatsoen bellen. Terneergeslagen laat ik mijn hoofd hangen en dan ineens hoor ik een bliep, afkomstig van mijn telefoon.  Er komt een reminder binnen maar ik heb geen zin om hem te openen, ben veel te depressief. 'Geef eens hier' zegt Ferdy streng. Hij opent het bericht en begint te lachen en slaat me op mijn schouder. 'Bellen man, je hebt nog een uur en als jij niet belt doe ik het!' Vol ongeloof kijk ik hem aan, pak de telefoon van hem af en lees snel het berichtje. Een reminder van een uur tijdsverschil!   Stralend druk ik mijn snelnummer naar Anna in, ze neemt onmiddellijk op. 'Anna, Anna, roep ik door de telefoon. Ik kom eraan, zo snel mogelijk.' Ik hoor haar mijn naam roepen door de telefoon. 'Ja liefste, ik mis jou ook, ik ben nu op weg naar het vliegveld. Tijdens de reis naar het vliegveld ben ik door een lawine verrast, gered door mijn telefoon en de reddingsbrigade van Crans Montana. Lang verhaal, ik kom eraan. Het is nog even afwachten of ze het vliegveld weer sneeuw vrij gekregen hebben.  Wil je met me trouwen?' 'Ja, ja, ja, ik wacht op je!' wordt er door Anna aan de andere kant van de lijn geroepen. Intens gelukkig stap ik uit op de parkeerplaats van de luchthaven. Ferdy en ik omhelzen en elkaar en na het slaan op schouders en de felicitaties en de bedankjes over en weer zeg ik tegen Ferdy 'Ferdy, vandaag ben ik vier maal gered, Eenmaal door jou en drie maal door mijn telefoon. Ik zorg er persoonlijk voor dat jij en de hele reddingsbrigade ook deze telefoon tot jullie beschikking krijgen. En jij bent natuurlijk ook uitgenodigd voor onze bruiloft'. Met een zwaai van mijn arm richting Ferdy loop ik mijn nieuwe leven tegemoet.

Gisteravond mijn vriendje alleen gelaten, ik moest naar een kerstdinertje. Een uur of 9 kwam ik terug en hij begroet me met een glas wijn en een heerlijke kus. Dat vond ik al enigszins raar maar toen ik het boek 50 tinten zag liggen begon er al een lichtje te branden bij mij. Verwachtingsvol keek ik hem aan. Hij tilde mijn voeten op de bank, trok mijn schoen uit en begon mijn voeten te masseren. Zijn handen reikten omhoog, langzaam en strelend. Hij maakt de haakjes van mijn jarretel los en trekt mijn kousen uit. Zij mond naderde mijn voeten en hij begon mijn voeten te liefkozen met zijn mond.
De avond werd lang maar heel fijn.  Dankjewel 50 tinten, kennelijk een boek met een boodschap. I love this book! http://www.facebook.com/ELJamesAuthor

Last night i left my boyfriend to go to a christmas diner. Around 9 o´clock i returned and i was welcomed with a glass of wine and a long kiss. That was kind of strange but when i saw ther book 50 shades of gray on the table i knew ! He lifted my feet and gave them a wonderfull massage. His hands were going higher and higher over my legs and he opened the hooks of my garter belt. Ever so slowly he removes my stockings and his mouth started to cherisch my feet. Thank you 50, a book with a message. I love this book.

 

 

@Lewis Miranda @Douglas Bramlett

Preview book Anouk English

Tell me !!!   Janet hoists herself on the barstool next to me.  I look at her with my eyes rolling
and say 'It was so boring, been there, done that!'  'What, really? Are you kidding me?'  'Yes
ofcourse i take you for a ride'  Janet looks at me eagerly, she really wants to know everything
about my night out at the Kamasutra exhibition. I'm doing what she doesn't dare to do, thats
why she is a little envious.  Low on cash, her brests to small,  the corresponding lack of
confidence.... Just too bad, she is such a nice girl. Its not how you look, but your appearance
is important. I ask her 'First things first, how was your night?'  'Here it was really boring
without you. Bob came by.' she yawns bored.  Bob is her occasional friend, they have an on and
off relationship. Bob wants to keep all his options open, you'll never know. Bob has a lot of
money, a big attitude and an ex wife, who is still in the picture somehow. Especially the latter
gives much tension between Bob and Janet. Sometimes the pub almost explodes when they
have one of them many quarrels.
'Are you going to call Jeroen?'
 (Jeroen is the guy i met at the Kamasutra exhibition, i had a swell time with him there. :) )
'I dont know, i would rather remind him as he was that night. Maby when i really get to know
him he isn't as nice and than i have spoiled a wonderfull memory'   'Why do you think that?'
Janet looks puzzled at me.
'Well' i sigh 'he is a model at a modelling agency for porn movies'. 'Maby he does more than
modelling!'   'OOOh, Janet smiles, he is a toyboy'.  'No silly, toyboys are young guys who
pamper mature ladies' I burst of laughter. Besides, you bring me an idea, thanks Janet. That
will be the next step for my little list.' (After i separated i made a list of new and exciting
things to do) Next step will be the toyboy! And if i will succeed in my quest, i will let you have
a piece of him too !!'

Preview Anouk

‘Vertel !’ Janet klimt naast me op de barkruk. Rollend met mijn ogen zeg ik ‘Het was saai, net de huishoudbeurs’. Met grote ogen kijkt ze me aan; ‘ Meen je dat nou?’ ‘Nee natuurlijk niet muts’ en ik doe verslag. Extra smeuig hoef ik het niet te maken want ik vind het zo al spannend genoeg. Janet hangt aan mijn lippen, ik doe eigenlijk alles dat zij niet durft. Weinig geld, te kleine borsten en ,
voor haar, het daarbij horende gebrek aan zelfvertrouwen. Jammer van die meid, geld, borsten. Daar gaat het helemaal niet om, uitstraling is belangrijker. Hoe was het hier gisteravond?, ik neem nog een slokje. Net als anders, Bob kwam nog langs. Janet en Bob hebben een knipperlicht relatie. Ze vinden elkaar wel leuk maar Bob wil toch ook graag zijn opties openhouden. Bob heeft geld, kapsones en een ex vrouw die nog in the picture is. Voor iemand zoals Janet is dat een ramp, ze heeft al zo weinig eigendunk en deze relatie maakt het nog erger. Omdat ze zijn houding niet begrijpt geeft dat vaak ontploffingen tussen die twee en iedereen wordt er bijgehaald om een mening te geven. Het brengt wel levendigheid in de kroeg, altijd wel iets te roddelen of te sussen.
‘Ga je Jeroen nog bellen?’ ‘Ik weet het eigenlijk niet, antwoord ik, de avond was perfect zoals hij was, liever houd ik hem zo in gedachte. Het zou zonde zijn als ik een “echt “ afspraakje met hem maak en dat dan tegen valt. Dan heb ik een hele fijne herinnering verpest’. ‘ Waarom denk je dat dan?’ vraagt Janet, terwijl ze me heel verbaasd aankijkt. Ik zucht ‘Hij doet modellenwerk bij een heel bekende pornoactrice, wie zegt mij dat het bij modellenwerk alleen blijft? Wij hadden een heel fijne klik samen, ik denk dat ik hem incidenteel en dan bij dit soort gelegenheden wel zou willen zien maar zeker geen relatie met hem aan wil gaan. Bij deze heb ik Jeroen dus als mijn kamasutra vriendje toegevoegd maar meer ook niet’. ‘Dat heet toch een toyboy? vraagt Janet onschuldig’. ‘Nee, volgens mij zijn heel jonge jongens toyboys en niet kamasutra vriendjes’ lach ik voluit. ‘En trouwens, je brengt me op een idee. Dat wordt mijn volgende spannende plannetje. Een toyboy! ‘ ‘Nee, ben je gek, je gaat het toch niet echt doen’ ze kijkt me verschrikt aan. ‘Doe je dat nou omdat ik dat zeg? ‘ ‘Nee Janet, relax meisje. Het lijkt me gewoon leuk om eens te kijken of er een van die jonge jongens met mij en mijn plannetje in zee wil gaan. Of liever in mijn yacuzzi’. Janet kijkt eens rond ‘Zoek er hier een uit dan kan ik ook meegenieten!’ ‘ Nee mop, nooit je eigen cafe vervuilen, dan wordt het een zooitje. Dit soort dingen moet je “buiten” halen’. En dat is precies wat ik ga doen’ In mijn hoofd ben ik al allerlei manieren aan het uitdenken om mijn plan te laten slagen. ‘Maar Janet………… als het lukt kom ik met Mr toyboy langs. Mag jij hem ook keuren of we keuren hem met zijn tweëen’. Zij nam net een slok en met een grote boog sproeit het bier over de bar. Ze verslikt zich. ‘Ben je weer bezig?’ roept Wim vanaf de andere kant van de bar. ‘ Ik doe niets, zeg ik onschuldig en haal mijn schouders op. Ik vroeg alleen maar of Janet een spelletje met me wil doen’. ‘Dat bedoel ik!, hij wenkt Kristel, geef Xaviera nog een wijntje van mij en Janet maar een nieuw biertje’. Proostend knipoog ik tegen Wim en denk, lang leve mijn stamcafe en toyboys.

Vanavond hier te lezen : Preview van het boek over het leven van Anouk/Xaviera.
Waarschuwing: Zij is het zwarte schaap van de familie!
Zeer gevoelige types zouden deze preview niet moeten lezen.

Tonight here online.  Preview of one of my books in my trilogy family secrets. This preview is about Anouk, nickname Xaviera. Warning!: she is considered as the trouble maker of the family. Squeamish types can better avoid reading !!!!!

Facebook Anouk http://on.fb.me/ZacBD6

Facebook Nina http://on.fb.me/12iiooR

Gisteren was een dag van rouw wat mij betreft. Nina roert katterig in haar thee. Hoe komt het toch dat wij vertrouwen op anderen, kunnen wij zelf niet meer denken? Heeft een of ander virus (al dan niet aangemaakt door onze overheid) onze hersencellen verlamt zodat wij volgzaam knikken en meekijken hoe ......
Uiteindelijk werden we wakker en wilden we iets doen maar dat was niet de bedoeling. Hierdoor zou het probleem gigantisch escaleren en dus werd het opgelost.
Nu komt het grote schoonpraten. Deze keer ook bij onszelf?


A day or mourning yesterday, Nina sobs. How come we have trust in others, can't we think for ourselves anymore? We woke up and wanted to act but that wasn't supposed to happen. This would escalate the problem and so the problem was resolved.
Now comes the big clean talk This time also with ourselves?

Sorry Johannes !

Zelfportret Anouk

Anouk is trots op zichzelf, deze zondag is haar zelfportret zo goed als af en bovendien heeft ze een facebook pagina geopend. Door lekker druk bezig te zijn is het nieuws over Johannes de Bultrug volledig aan haar voorbijgegaan. Precies zoals ze dat wil. Struisvogelpolitiek noemen ze dat, alles wat behoorlijk onaangenaam is kan hierdoor vermeden worden.

shortlink naar facebook pagina Anouk/Xaviera
http://on.fb.me/ZacBD6

Jacky was on line gisteravond, eindelijk weer eens gezellig zitten chatten. Zal ik gaan, denkt Nina peinzend, kan dat wel te midden van de kerstdrukte?
Ze is op audientie uitgenodigd bij de Koningin in Groningen. Uiteraard kan ze bij Jacky slapen maar ...wil ze dat wel, gaat dat geen verwikkelingen geven? Is ze daar al aan toe?

Anouk begint aan haar zelfportret. Dit om alle indrukken van het afgelopen weekend te verwerken.

Nina wrijft over haar armen, alles jeukt weer. Elk jaar hetzelfde liedje, van de hars uit de kersttakken krijg ik uitslag. Hoe laat is het? Na acht uur al weer, nog 17 kerststukjes te gaan. Zal ik wat van die creme van Anouk op mijn armen smeren? Het is allicht te proberen. Heksje Anouk maakt zelf anti-rimpelcreme volgens haar "geheime" recept, maar wel op basis van Aloë vera. Voor ons maakt ze altijd proefzakjes, kunnen we het ook proberen. Overal liggen die zakjes. Ik knip er een open en smeer het over mijn armen, lekker verzachtend wel. Misschien werkt het echt, ik zie haar al voor me. Roerend in een heksenketel, naakt, in het licht van de volle maan. Echt iets voor haar. Onze familie schijnt trouwens vol geheimen te zitten. Mijn geheim heb ik ook nog niet onthuld.
Nick zit kennelijk ook al vol geheimen maar de zoektocht naar hem heb ik, na het debacle van afgelopen weekend, even in de wachtstand gezet. Wel hebben we besloten om sommige blogs ook in het Engels neer te zetten, dit om de kans Nick te vinden te vergroten.
Heb ik nog orchidee takken? Nog 12 stukjes te gaan inmiddels. Het is nog een beetje koud in de kiosk, de kachel heeft hem nog niet op temperatuur gebracht. Ik besluit mezelf warm te zingen, helpt altijd. Have yourself a merry merry christmas.....

Search for Nick, who has the information about Nick's Life? (Co-writer asked.)
Nick was last seen in Belgium or Brindisi, we are not sure, he could be anywhere.

Onze zoektocht heeft geleid tot in Brindisi. Hieronder volgt een verslagje. Gezien de kennelijke internationale contacten van onze broer hebben we het ook in het Engels vertaald, dit om de kans hem te vinden te vergroten.

Anouk en ik hadden een ontmoeting met Marcus geregeld. Iemand in Belgie, waar Nick(of Nicks look alike) laatst gesignaleerd is, had ons verteld dat Nick ging helpen bij de restauratie van een gebouw. Marcus is inderdaad met een restauratie bezig maar dit is zijn eigen kasteeltje in Taranto. Hij heeft niets van Nick gezien of gehoord. Terwijl de vriendelijke Donato op onze auto past heeft Marcus ons toch nog het ontzettend pittoreske, gelukkig nog niet toeristische, Taranto laten zien. Dit deel van Italie is mediterraan, veel palmen. Hadden we eigenlijk niet verwacht. Hij gaf ons nog wat tips hoe ons te gedragen in het verkeer. Alles wat achter je zit, zoekt het maar uit en natuurlijk vooral veel toeteren. Terwijl we een pizza aan het eten zijn in een restauant bij de haven (advies van Donato) zien we een persoon de veerboot oprennen die wel erg veel op Nick lijkt. Chaotisch proberen we de ober duidelijk te maken dat we wegmoeten, de pizza's zijn nog niet op. We rekenen haastig af en rennen naar buiten richting veerboot. We kunnen nog net de achtersteven van de vertrekkende boot zien. Te laat..... 

Anouk and i met Marcus. Someone in Belgium told us that Nick was going to him to help restaure a building. Marcus now tells us he is indeed restauring his beautiful castle in Taranto. However he hasn´t seen Nick yet. Marcus showed us around in Taranto. Beautiful picturesque streets, luckely not spoiled by tourists. We parked our car on a square and Donato kept an eye on our car. Marcus took us to a hostel and bargained for a lower price. So nice to see how Italian people bargain. Also he gave us a few tips to behave in Italien traffic.  Everything that happends behind you, is in the past, don't mind it! It' s their problem. Just move forward. and of cours honk your horn often.
Later that night our new friend Donato gave us directions to a nice place to have a pizza. I think i make a better pizza (this is the attitude of a Dutch girl) but the ambiance was great. We wouldn´t want to miss this experience for the world. The south of Italy is beatiful, lots of palm trees, a realy Mediterranean atmosphere. We didn't expect that. Outside the traffic the people are very friendly. To bad we couldn´t find Nick. Please contact us if you can fill in the gaps of his life.

Nick is gesignaleerd

Vervolg :zoektocht naar Nick
We gaan Nick zoeken, Het ziet er naar uit dat hij toch in Belgie is, hij of iemand die er erg op lijkt. Mijn bloemenstal wordt verzorgd door een vriend en spullen worden aangeleverd. Anouk en ik hebben afgesproken er samen heen te gaan. Poirot en Mr Watson samen op pad. In het ergste geval 4 dagen internet stilte. We'll see.

Vandaag niet naar de veiling, alles in kerstsferen in haar bloemenstal. Gezellig deze tijd. Hoe is het weer vandaag? Zou er al nieuws zijn, heeft Anouk al iets gehoord. Wel een mailtje met een attachment. Jeetje, die is goed gelukt! Nina zet de foto van haar portret iets groter en bestudeert hem uitgebreid. Ze wordt er verlegen van, komt ze zo over op anderen? Wow

Nick mogelijk gesignaleerd. Een van de berichten op facebook betreft Nick. Anouk typt een berichtje naar diegene die het over Nick heeft. Hij schijnt op een feest in Belgie te zijn geweest vorig weekend. Hopen maar dat die vriend het snel leest en mogelijk meer informatie over Nick heeft. Er gaat ook een berichtje naar Angela en Nina met dit goede nieuws en nu duimen maar.... Met een diepe zucht doopt ze haar penseel in de gele verf zodat ze wat high lights in de lokken van Nina's haar aan kan brengen. Geduld is niet haar sterkste punt.

Nina is intensief bezig met het uitzoeken van mooi groen, veel ledervaren maar toch ook een lichter blad voor ertussen. Voor morgenochtend moet dit rouwstuk klaar zijn. Het is een hart, ze gaat het vullen met rode rozen en 1 witte roos in het midden. Precies zo als de klant het wil. De laptop staat naast haar en geeft aan dat er mail is. He, Het is Anouk, wat zou ze willen? Nieuwsgierig geworden droogt Nina snel haar handen. Ze opent de attachment en ziet zichzelf. Jeetje, zo getekend ziet ze er een stuk beter uit. Nina kijkt in de spiegel die achter de kassa hangt. Ze ziet een verhit gezicht, de rode lokken in een staartje. Niet bepaald een glamorous aanzicht. Die schets is van een foto gemaakt, Wanneer was die ook alweer gemaakt? Volgens mij de dag van de grote ruzie peinst ze. De dag dat het familiegeheim begon.....

Anouk neemt een slok van haar koffie terwijl ze nog nageniet van gisteravond. Even dat geweldige nummer op youtube zoeken.
Rhapsody was in Nieuwkuyk en we hadden kaartjes via zo'n veilingsite gekocht. Lekker rocken, het was knetterdruk, lastig om bij de bar te komen maar alle moeite waard. Ze checkt de binnen gekomen mail. Haar gezicht betrekt, er is nog steeds niemand die zicht heeft op Nick's leven nu. Hoe zou het toch met hem zijn? Een paar maanden geleden was hij nog in Rotterdam, Nina te hulp geschoten bij de inbraak in haar bloemenstal. Nog maar even afwachten.
Wat is de planning van vandaag ook al weer? Oh ja, dat leuke stel komt een borreltje drinken. Leuk! De champagne moet koud gezet worden en sommige kaarsjes rond de yacuzzi moeten vervangen worden. Druk, druk, druk......
Rockband XL

Co schrijver/ster gezocht

Zoektocht naar het leven van Nick gaat nog steeds door. Wie kan zijn leven vullen?
Search for Nick. Help us find him please!
Roots in Rotterdam. Who has more information for his family? Anouk, Nina and Angela miss him terribly. More info in this blog!

Het portret van Nina, schiet al op, Anouk doet een stap naar achter en bestudeert de verhoudingen nauwkeurig. Het wordt wel iets. Het rode lange haar wordt een uitdaging maar Anouk houdt wel van uitdagingen.
Ze stuurt schets per mail naar Nina met de tekst.:
Hallo Zusje. Schets klaar, ik wil graag gaan schilderen. Heb ik je goedkeuring?
Grtz Anouk.

Preview van een van de boeken.

Beloofde preview:
Natuurlijk verloren we en na een pauzedrankje waren alle tafels leeg en met veel kabaal en gelach vonden Peter en ik onze volgende tafel. Bij Jody en Karin natuurlijk. Hoe ik dat volgende uur doorgekomen ben weet ik niet meer maar wel dat ik me belachelijk aangesteld heb. De ene blunder na de andere, ik moest honderd keer vragen wie er aan de beurt was, gooide de dobbelstenen herhaaldelijk op de grond en ga zo maar door. Peter begon me vragend aan te kijken die snapte er niets van, ik ook niet eigenlijk. En de hele tijd durfde ik Jody en Karin niet rechtstreeks aan te kijken.
Kortom een genante vertoning mijnerzijds. Ik kon mezelf wel voor mijn kop slaan. Ondertussen had ik al 3 wijntjes naar binnen gegooid van de zenuwen, dat helpt ook niet echt om er “cool” uit te zien. Eindelijk konden we van tafel af, blij dat dit spel uur erop zat. Ik was naar de keuken gevlucht waar Sybille hapjes klaar stond te maken, leunde tegen het aanrecht, en zuchtte diep.
‘Wat heb jij?, Peter zegt ook dat je ineens raar doet. Je vindt het toch niet erg dat ik Jo en Karin ook heb uitgenodigd?’ Syb kijkt me vragend aan.
‘Nee, natuurlijk niet, doe niet zo gek, stotterde ik. ‘En, vallen ze mee?’is Sybs vraag.
Terwijl ik antwoord ‘ ja natuurlijk, moet kunnen toch’ zie ik de keukendeur opengaan en Karin komt binnen. Karin, ongeveer 1.75 lang, stevig van postuur, kort bruin haar en ongelooflijk blauwe ogen. In deze kleine ruimte niet te ontwijken of te negeren Karin.
‘Jij komt op de geur van mijn lekkere hapjes af’ zegt Syb tegen Karin. ‘Op jouw kookkunst kom ik altijd af en op de rest trouwens ook’ flirt Karin. ‘Teaser, lacht Syb, blijf jij gezellig met Nina kletsen dan ga ik even wat schalen van binnen halen.’ En ze verdwijnt naar binnen.
Nee, nee, paniek, paniek. What the fuck doet Syb nu?
‘Hallo, zegt Karin, ging niet zo goed dat laatste spel hè?’
‘Nee, stamel ik, voel me niet zo lekker of zoiets.’ ‘Weet je het zeker Nina want ik had eigenlijk de indruk dat je door ons een beetje in de war bent’ Karin kijkt me indringend aan........

Anouk/Xaviera heeft het blanke doek voor zich staan met de foto van Nina ernaast. Voor het eerst gaat zij haar zusje schilderen. Binnenkort is Nina hier te bewonderen.

Rode draad in het leven van Nina- vrouwencafe Marietje
Rode draad in het leven van Anouk/Xaviera - creativiteit/veelzijdigheid in alles

Allerlei nieuwe indrukken voor zus Nina in haar coming out, het zwarte schaap Anouk stort zich in zoveel mogelijk avonturen maar wat doet Nick? Is hij een player, een huisvader, een harleyman of een IT'r. Of handelt hij op de beurs? Is hij wel een echte broer of zit er een geheim achter? Denk er eens over na en als het je niet meer los laat, je wordt er 's nachts wakker van? Dan ben jij mijn co schrijver/ster.Leg een bloknoot met pen naast je bed en schrijf een hoofdstuk van 1000 woorden. Laat het me weten dan kunnen we samen kijken of ze bij elkaar passen.